Wat een uitdaging was het om dit jaar te tuinieren. Het bos vond al die regen heerlijk en gedijde en de Rhododendron bloeide weelderig. Maar het was een ware kunst om gewassen rechtstreeks te zaaien met al dat water. Zaden spoelde weg of verdronken maar veel moest 1 tot 2 keer opnieuw gezaaid worden. En dat wat opkwam stond te blauwbekken. Dit jaar last minute toch maar een groot deel van de bloemen voorgezaaid omdat het zo lang koud bleef……en daar waren de slakken dan weer mega blij mee. Je weet dat als het zo lang, zo nat en koud is dat de balans zoek raakt en dat zet de deur open voor allerlei ‘plagen’. De slakken vieren dit jaar hoog tij. Mijn dochter Anoek liep iedere avond bij schemer een rondje door de moestuin en heeft er echt! duizenden gevangen. Op een gegeven moment is ze gestopt met tellen, wat een klus! Maar het heeft wel gemaakt dat een groot deel van de planten het heeft kunnen redden waardoor we nu weliswaar minder opbrengst hebben maar we kunnen nog het nodige oogsten.
Beregenen hebben we uiteraard nauwelijks hoeven te doen. De planten waren blij met de warme dagen en het zonnetje. Hopelijk treft het huidige onverwachte herfstweer met veel hagel de fruittelers niet te hard anders zal hun oogst dramatisch laag worden. Dat we geen invloed op het weer hebben geloof ik al lang niet meer en als je boeren en tuinders van hun land af wilt hebben is een zwaar voor- en najaar qua weer uitermate gunstig om ze over de kop te krijgen. Failliet is ook een manier van onteigenen…..Maar net als met het weer heb ik daar direct geen invloed op dus behoud ik de focus maar zoveel mogelijk op het verbouwen van diverse gewassen en verbouwen van mijn woonruimte zodat ik me zover zelf kan bedruipen. De oogst van bloemen en kruiden voor thee en zalven is zo goed als gedroogd en verwerkt en de oogst van bloem en wortel voor de tincturen is grotendeels klaar. Wat een rijkdom is dat toch iedere keer weer, al die potten gevuld op voorraad. Ik geniet zo van dat hele proces. Zo haal ik heel bewust in de winter, de zomer in huis met al die kleuren en geuren en hun werking.
Ik voel me rustig en dankbaar en dat is in de huidige tijd bijzonder te noemen. We blijven versneld voor onze ont-wikkel stukken gezet worden en een ieder maakt de keuze om het aan te gaan of niet. Beide keuzes zijn zwaar en geven last. En sommigen zien die uitdaging niet als kans maar als tegenslag en proberen het te ontwijken om er naar beste kunnen mee te dealen. Hoe verder je door je eigen schaduw stukken heen komt hoe sneller je nieuwe thema’s herkend en doorleeft. Dat geeft een hoop rust en ruimte want de zwaarte ervaren en doorleven maakt letterlijk licht. Ook ik word nog met regelmaat getriggerd door iets in mijn omgeving waardoor ik oud zeer weer ervaar en herken. Mooi dat het zo geweven wordt dat je ook die stukken uit je systeem mag halen. Ik voel me vaak zo’n ontstopper en loop dan als een malle te boeren. Mijn lichaam vind dat kennelijk een fijne manier om belasting eruit te gooien. Of dat nu van mijzelf of van een ander is ( ja ook tijdens mijn praktijkwerk doe ik dat :)) het moet er uit. Als er kinderen in de praktijk zijn lachen zij zich suf.
De tijd vliegt en maakt dat ik nog niet nagedacht heb of er nog workshops of samenkomsten ingepland gaan worden en zo ja wanneer dat gaat gebeuren. Voorlopig pak ik de mooie dagen van dit najaar nog om lekker buiten te klussen en te oogsten en dan ontvouwt het zich vanzelf wel.
Ik wens jullie moed en zeker ook vreugde in deze bijzondere tijd.
Liefs Marga
