De kunst is om op een hoogtepunt af te sluiten en de bloemenpluktuin van 2021 was echt de mooiste!
De afgelopen 4 jaar heb ik me vol passie ingezet om te laten zien dat je ook op een biologisch-dynamische manier bloemen kunt telen. Aangezien ik geen bloemenachtergrond heb of teler ben en het gewoon vanuit bezieling mocht ontstaan, kon de bloementuin ingevuld worden met bloemen waar ik blij van werd. Al snel werden dat er meer en meer tot er in 2021 wel 54 verschillende soorten bloemen op het veld stonden om gedurende het hele plukseizoen voldoende aanbod te hebben. Met de mooie graspaden tussen de bedden, de gezellige zitjes tussen de bloemen, de diverse zaai- en uitplant momenten, het in toom houden van de (on)kruiden, het maken van boeketten, het oogsten van de zaden, het opschonen van de uitgebloeide bloemen en het oogsten van de bloemen voor de bloementheetjes was het veel, heel veel werk. Voor het eerst ontstond er een verlangen naar een vrije middag, een dagje strand, een boek lezen, een avondje lummelen of gewoon in alle rust eens met vriendinnen afspreken.
Want van mei tot oktober kom ik eigenlijk tot niets naast de bestaande werkzaamheden. Dan wordt al mijn tijd in beslag genomen door mijn werk in de praktijk (wat alleen maar meer wordt nu we in deze bijzondere fase leven), de bloemenpluktuin met alles wat daarbij hoort, het waardevolle oppas/oma-dagje met de kleinkindjes en de dagelijkse gang die bij ieders leven hoort. Dat het teveel van het goede was heeft mijn lichaam me laten weten door me deze zomer en in het najaar te vellen waardoor ik voldoende tijd kreeg om naar binnen te keren. En dat zijn waardevolle momenten waarin je mag voelen wat er werkelijk innerlijk speelt en dat je ook steeds weer nieuwe keuzes mag maken. En die heb ik gemaakt. Het is mooi geweest, er is een grote wens in vervulling gegaan en nu mag ik weer gehoor geven aan dat wat zich steeds weer opdringt; dat ik mijn handen in de zomer van 2022 vrij moet hebben. Los van plichtplegingen of verantwoordelijkheid waardoor mijn tijd overvol gevuld is. Waarom ik dat gevoel heb?, ik weet het niet. Wel weet ik inmiddels dat als het zich zo duidelijk opdringt, ik daar gehoor aan mag geven. Waarschijnlijk zullen we in juni weten waarom.
Natuurlijk blijft mijn liefde voor bloemen bestaan, het plezier van bloemen oogsten voor zalven en olie-tjes en voor overheerlijke bloementhee naast alle prachtige boeketten. Dus de bloementuin gaat in afgeslankte versie door op het landgoed van mijn dochter, gewoon hobbymatig voor eigen gebruik. Om ervan te genieten, gewoon omdat het kan.
Uiteraard ga ik de bloemenweelde missen evenals de bezoekjes van de vaste plukkers, de mooie en bijzondere gesprekken die spontaan ontstonden waarin veel lief en leed maar ook de lach gedeeld werd. Dank voor jullie bezoeken de afgelopen jaren. Moge de gedeelde liefde voor de bloemen en voor Moeder Aarde jullie uitnodigen om jullie eigen bloementuintje te maken. De insectenwereld zal er blij mee zijn.
Heel veel liefs Marga
